Machine van de de Hulp de Paardenschokgolf van de artritiseswt Pijn

Beschrijvingen van de Paardentherapie van de DierenartsDrukgolf voor Artritis in de Hulp van de Hondenpijn

De therapie of de schokgolf van de Extracorporealdrukgolf zijn een niet-invasieve techniek die correcte golven gebruikt om het helen van wonden, ligamenten, pezen en beenstructuren te bevorderen. Men gelooft dat de omloop van bloedstroom en de groei van bloedvat aan het behandelde gebied worden verhoogd. Door dat te doen, kan de natuurlijke helende factor het getroffen gebied dan bereiken en ontsteking verminderen en de hulp bevordert het helen. Naast het bevorderen van op deze wijze het helen, verstrekt het ook wat milde, op korte termijn pijnhulp.

De drukgolven worden algemeen gebruikt voor suspensieve ligamentziekte, peesziekte, rugpijn, beenkneuzing, splinterpijn, tibiofibular breuk en scapular syndroom. Voor dit type van chirurgie, is het paard gewoonlijk een kalmerend middel en duurt gewoonlijk neen dan meer 30 minuten. Het behandelde gebied wordt schoongemaakt en een gel wordt toegepast om in de transmissie van correcte golven van de omvormersonde te helpen. De omvormer wordt dan toegepast op het gebied en een hoge energie correcte golf wordt uitgezonden. De schokweerstand en het aangewezen aantal impulsen worden bepaald door het getroffen gebied. In het algemeen, dieper het beïnvloede weefsel, de meer impulsen en wordt de energie vereist.

Momenteel, belemmeren de meeste het rennen jurisdicties het gebruik van schokgolven binnen 5-7 dagen na het ras.

Naast juiste rust en rehabilitatie, kunnen de drukgolven een zeer nuttige adjunctive therapie in het geval van vele verlamming en orthopedische ziekten zijn.

De drukgolven zijn getoond om lokale bloedstroom met directe cellulaire gevolgen en geactiveerde osteogenic factoren te verhogen. De directe cellulaire gevolgen omvatten; verhoogde weefselregeneratie, inductie van nieuwe bloedvatenontwikkeling, en verhoogde bloedlevering. Men erkent ook dat de drukgolven pijnhulp verstrekken. Het niveau en de duur van pijnhulp zijn niet bevestigd. De schokgolftherapie wordt gebruikt om plantar fasciitis, hielaansporingen, tenniselleboog, niet-heelt breuken en tendonitis te behandelen.

Tot 80% is de verbetering bevestigd in tenniselleboog en hielaansporingen.

In diergeneeskunde, hebben de drukgolven groot succes in de meeste omstandigheden van het paard bereikt:

• het gekronkelde helen
• Navicular ziekte
• Pezen, ligamenten en andere zachte weefselverwondingen
• Spierpijn
• Osteoartritis
• Tibial spanningsbreuk
• Hardnekkig verzet tegene scheenbenen
• Het beïnvloeden van dorsale spinous processen (schoften)
• Proximale sesamoid beenbreuken
• Onvolledige lange pastern breuken
• Subchondral beenpijn
• Hoekige lidmaatmisvormingen

Hoe wordt de behandeling beheerd?

Terwijl een veterinaire kliniek ESWT aan intern verpleegde patiënten kan beheren, nemen de meeste vaklieden de therapie aan hun paardencliënten. Het paard blijft zich bevindt in zijn box en is licht gewoonlijk gekalmeerd om hem van zich het bewegen bovenmatig tijdens de behandeling te houden. Een dierenarts gebruikt een draagbare eenheid om hoge druk akoestische (correcte) golven te produceren. Het apparaat wordt gehouden tegen het verwonde gebied (been, verbinding, pees, of ligament) ongeveer twintig minuten. Een typische cursus van therapie impliceert drie behandelingen met de intervallen van drie weken.

Wat gebeurt aan de weefsels met deze therapie worden behandeld die?

Terwijl het nauwkeurige mechanisme nog niet wordt gekend, leidt ESWT algemeen tot betere omloop toe te schrijven aan bloedvatenuitzetting in en rond het verwonde gebied. De groei van nieuw bloedvat is ook geregistreerd.

De significante pijnhulp is bijna duidelijk onmiddellijk, hoewel het lichte zwellen en de gevoeligheid voor een paar dagen kunnen worden opgemerkt. ESWT heeft ook een positief effect op de concentratie van het omzetten van de groeifactor bèta 1, die celactiviteit bevordert. Bovendien beïnvloedt ESWT been remodellerend door de buitenlagen dik te maken en het onderliggende gezamenlijke kraakbeen van het celnetwerk te versterken.